علائم تنبلی چشم چیست؟
علائم تنبلی چشم
مدت زمان مطالعه: ۶ دقیقه
تنبلی چشم (آمبلیوپی) کاهش بینایی در یک چشم است که به دلیل رشد غیر طبیعی بینایی در اوایل زندگی ایجاد می شود. چشم ضعیفتر – یا تنبل – اغلب به سمت داخل یا بیرون سرگردان است.
آمبلیوپی معمولاً از بدو تولد تا ۷ سالگی ایجاد می شود. علت اصلی کاهش بینایی در بین کودکان است. به ندرت تنبلی چشم هر دو چشم را درگیر می کند.
تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از مشکلات طولانی مدت بینایی کودک شما کمک کند. چشمی که بینایی ضعیف تری دارد معمولاً با عینک یا لنزهای تماسی یا پچ درمانی قابل اصلاح است.
دکتر مینا اوجانی جراح و متخصص چشم کرج ، فلوشیپ شبکیه و لیزر ، نفر اول آزمون فلوشیپ و فوق تخصص شبکیه از دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای رتبه برتر بورد چشم پزشکی کشور و تخصص چشم از دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای بسیاری از افتخارات دیگر می باشد که در علائم تنبلی چشم تجربه و سابقه ی درخشانی را رقم زده اند.
علائم و نشانه های تنبلی چشم عبارتند از:
چشمی که به درون یا بیرون سرگردان است.
چشم هایی که به نظر می رسد با هم کار نمی کنند.
درک ضعیف از عمق.
دوک زدن یا بستن چشم.
کج شدن سر.
نتایج غیر طبیعی تست های غربالگری بینایی.
گاهی اوقات تنبلی چشم بدون معاینه چشم مشهود نیست.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر بعد از چند هفته اول زندگی کودک متوجه سرگردانی چشم او شدید، به پزشک مراجعه کنید. بررسی بینایی در صورتی که سابقه خانوادگی چشم های ضربدری، آب مروارید دوران کودکی یا سایر بیماری های چشمی وجود داشته باشد، بسیار مهم است.
برای همه کودکان، معاینه کامل چشم بین سنین ۳ تا ۵ سال توصیه می شود.
تنبلی چشم به دلیل تجربه بصری غیر طبیعی در اوایل زندگی ایجاد می شود که مسیرهای عصبی بین لایه نازکی از بافت (شبکیه) در پشت چشم و مغز را تغییر می دهد. چشم ضعیف تر سیگنال های بینایی کمتری دریافت می کند. در نهایت، توانایی چشم ها برای کار با هم کاهش می یابد و مغز ورودی چشم ضعیف تر را سرکوب یا نادیده می گیرد.
هر چیزی که دید کودک را تار می کند یا باعث می شود چشم ها از هم عبور کنند یا بیرون بیایند می تواند منجر به تنبلی چشم شود. علل شایع این بیماری عبارتند از:
عدم تعادل عضلانی (استرابیسم آمبلیوپی). شایع ترین علت تنبلی چشم، عدم تعادل در ماهیچه هایی است که چشم را در موقعیت قرار می دهند. این عدم تعادل می تواند باعث شود که چشم ها به سمت داخل یا بیرون بروند و مانع از کار با یکدیگر شوند.
تفاوت در وضوح بینایی بین چشم ها (آمبلیوپی انکساری). تفاوت قابل توجهی بین تجویز در هر چشم – اغلب به دلیل دوربینی اما گاهی اوقات به دلیل نزدیک بینی یا انحنای سطحی ناهموار چشم (آستیگماتیسم) – می تواند منجر به تنبلی چشم شود.
معمولاً از عینک یا لنزهای تماسی برای اصلاح این مشکلات انکساری استفاده می شود. در برخی از کودکان تنبلی چشم به دلیل ترکیبی از استرابیسم و مشکلات انکساری ایجاد می شود.
محرومیت. مشکل یک چشم – مانند یک ناحیه کدر در عدسی (آب مروارید) – می تواند دید واضح را در آن چشم منع کند. آمبلیوپی محرومیت در دوران نوزادی نیاز به درمان فوری برای جلوگیری از از دست دادن دائمی بینایی دارد. این اغلب شدیدترین نوع آمبلیوپی است.
عوامل مرتبط با افزایش خطر تنبلی چشم عبارتند از:
تولد زودرس.
سایز کوچک در بدو تولد.
سابقه خانوادگی تنبلی چشم.
ناتوانی های رشدی.
عوارض
تنبلی چشم درمان نشده می تواند باعث از دست دادن دائمی بینایی شود.
در صورت داشتن هرگونه سوال یا برای راهنمایی بیشتر به صفحه درباره ما مراجعه نمایید.